Snail Kitchen นะจ๊ะ มิใช่ Hell Kitchen

หลังจากวันเกิดครั้งล่าสุดที่ต้องตระหนักกับอายุที่เพิ่มขึ้นในระหว่างการนอนกลิ้งไปมาอย่างขี้เกียจหลังตื่นนอน ซึ่งเกิดเป็นความหวั่นไหวอย่างที่สุดของมนุษย์เพศหญิงอย่างดิฉันที่คิดว่าบางคนคงเข้าใจดี ไม่ใช่เพียงริ้วรอยและเนื้อหนังส่วนเกินที่เพิ่มขึ้นมาเท่านั้นที่ทำให้ดิฉันเกิดความกังวลใจ สิ่งเพิ่มขึ้นมาคือความรู้สึกว่าดิฉันควรจะหากิจกรรมยามว่างที่ดูเป็นชิ้นเป็นอันทำเสียซักหนึ่งอย่างก็คงจะดี หลายเดือนผ่านไปก็ยังไม่ได้ทำอะไรที่คิดว่าเป็นชิ้นเป็นอันซักที จนวันหนึ่งเพื่อนสนิทเอ่ยปากชม "มาม่าผัด" ที่ทำไปฝากเป็นมื้อเที่ยงที่แสนประหยัดนั้นว่า

"มาม่าผัดอร่อยมากเลย เธอทำอร่อยแบบนี้ทำขายเลยสิ"

ดิฉันก็คิดว่ามันจะไปยากอะไรหล่ะคุณเธอ แล้วซักครู่หนึ่งจึงนึกขึ้นมาได้ว่า จริงๆ แล้วทุกวันหยุดดิฉันก็ทำกับข้าวนี่นา การทำกับข้าวที่ดูเป็นเหมือนภาระกิจอันแสนธรรมดา แท้ที่จริงแล้วในแต่ละครั้งมันไม่ได้เป็นสิ่งที่จำเป็นต้องทำ แต่เป็นสิ่งที่ดิฉันเลือกทำเองเพราะความสนุกที่ได้ทำและรับประทานต่างหากหล่ะ ดังนั้นจากนี้ไปขอสถาปนาให้ "การทำอาหาร" เป็นรายการผลาญเวลาที่สุดแสนจะสร้างสรรค์อย่างเป็นทางการค่ะ

ดิฉันกลัวมีด กลัวความร้อน ซุ่มซ่าม แต่ชอบรับประทานอาหารอร่อย จึงเป็นแรงบันดาลใจให้ชอบทำอาหาร สิ่งที่กลัวข้างต้นนั้นไม่ได้มีผลอะไรนอกเหนือไปจากทำให้ช้าขึ้น บวกกับความพิถีพิถันซ้ำทำให้ช้าเข้าไปอีกจนคุณแม่ทักเสมอว่า "กินวันนี้นะจ๊ะ" ทุกครั้งไป พ่อยอดขมองหมูของดิฉันเลยชอบใจที่จะตั้งชื่อรายการความอร่อยแสนเชื่องช้านี้ว่า "Snail kitchen" หรือ ครัวหอยทาก

ขอความเจริญอาหารจงมาสู่คุณค่ะ